Krótkie metraże przez długi czas były ignorowane. Postrzegano je jako formy początkujących filmowców, pretendujących do zrobienia czegoś większego - uznawano za pośrednie i ćwiczeniowe. W końcu przestają pełnić rolę służebną wobec kina. Nie tylko pojawiają się na filmowych festiwalach i przeglądach - często staja się ich bohaterami.  

Wypatrujemy twórców małych form, którzy poszerzają granice. Stawiają na obrazy nieskrępowane, odważne, absurdalne, nie bojąc się realizmu ani brawury.
 
Bywa, że film krótkometrażowy skłania do realizacji filmu pełnometrażowego (jak w przypadku 26-minutowego "La jetée" z 1961 roku i "12 małp" Terry'ego Gilliama). Zdarza się, coraz częściej, że po film krótki sięgają znane i cenione nazwiska kina "długiego", doceniający możliwości shortów, tworząc filmy nowelowe (stąd, na przykład, znane szerokiej publiczności : "10 minut później: trąbka"czy "Zakochany Paryż"). Są i tacy, którzy pozostają wierni krótkiej formie, wierząc w ich wyższość nad ponadgodzinną projekcją. Krótki metraż daje możliwość wypowiedzenia się w przestrzeni audiowizualnej małym nakładem finansowym, ma szansę zaistnieć wśród licznych odbiorców za sprawą internetu, a sam twórca może pozwolić sobie na większą swobodę kreacji. Krótka forma jest także zdecydowanie bliższa widzom. Spotykają się z nią codziennie za sprawą spotów reklamowych czy teledysków, są do niej przyzwyczajeni. Dystans pomiędzy filmem a odbiorcą jest mniejszy, może więc oddziaływać mocniej. Poza tym taki film udźwignie każdą tematykę i formę, tworzy więc kino w najczystszej postaci- niezależne, niezbadane, żywe, aktualne. Takie kino chce pokazywać Festiwal Filmu i Sztuki.  

Małe formy filmowe, prawie nieobecne w kinach, na Dwóch Brzegach, jak zawsze, eksponowane na dużym ekranie. Filmy animowane, dokumentalne, eksperymentalne i fabularne do obejrzenia i odkrycia codziennie w Małym Namiocie.